Vrijwilligster Nel Pingen en haar maatje mevrouw Pijnappel uit Maastricht draaien er niet omheen: na 22 jaar maatjescontact voelt het als vriendschap, ja zelfs als familie. Het geheim van hun bijzondere contact? Simpelweg blij zijn met elkaar! En er zijn, in goede én slechte tijden.
Hun maatjescontact begon in 2002: Mevrouw Pijnappel verhuisde vanuit afdeling E van Vijverdal/Mondriaan Maastricht naar een verzorgingshuis. Een nieuwe omgeving. Er was geen familie. Maar wie er wél was, was Nel. Ze kenden elkaar al via Vijverdal waar Nel werkte en gingen af en toe gezellig samen wandelen. Via haar werk kende Nel het maatjesproject van de toenmalige Stichting Horizon. En ook wat dat voor eenzame mensen kan betekenen. Beiden vonden het een goed idee om maatjes te worden. Bijzonder, want normaal leren mensen elkaar pas kennen nadat ze maatjes worden. Maar ja, beide dames laten al bijna 23 jaar zien dat ze een bijzonder maatjeskoppel vormen.
De tijd staat niet stil, evenmin als beide dames: inmiddels is Nel 73 en mevrouw Pijnappel 91. Nel omschrijft haar maatje als een moderne oudere dame. “Ze staat midden in het leven en heeft een duidelijke mening”. Dat blijkt: “Ik verheug me erop, kijk ernaar uit als Nel komt. En niemand mag aan Nel komen!”
En wat ze de afgelopen 22 jaar al niet samen ondernomen hebben. Te veel om op te noemen. Koffie en thee drinken, wandelen, kletsen, een terrasje pikken. Erop uit in de buurt, samen shoppen. Samen een hapje eten. Maar ook samen naar een theatervoorstelling of musical. Bijzonder was hun uitstapje naar Den Haag. Daar komt mevrouw Pijnappel vandaan en toevallig woont daar ook Suzanne, de dochter van Nel. Ze zijn toen ook nog naar Scheveningen gegaan. Een mooie foto daarvan hangt aan de muur bij mevrouw Pijnappel. Een levendige herinnering voor beiden.
“Maatje zijn voegt iets toe aan je leven”, vindt vrijwilligster Nel. “Het contact betekent voor ons allebei veel. Je bent en blijft er voor elkaar. Ik stel mevrouw af en toe gerust als de spoken in het hoofd het moeilijk maken. Maar het is nooit lastig.” En toen Nel zelf ernstig ziek werd en behandeld moest worden was mevrouw Pijnappel er ook voor haar. Die wederkerigheid is heel waardevol.
“Maatje zijn, dat gun je jezelf en anderen”, zegt Nel. “Het verrijkt je leven: je komt in een andere wereld en leert verder of anders te kijken. Je leert daarbij ook je grenzen aan te geven en vooral ook de ander te accepteren zoals ie is. Niets moet, want je bent geen hulpverlener. Maar vooral mens voor een contact van mens tot mens.”
Levanto Vrijwilligers zoekt nog vrijwillige maatjes voor eenzame medemensen met een psychische kwetsbaarheid die nu nog op de wachtlijst staan. Ook bij jou in de buurt. Interesse of nieuwsgierig geworden door het verhaal van Nel en mevrouw Pijnappel? Neem dan een kijkje op: www.levantogroep.nl/vrijwilligers of klik op de blauwe button ‘ik wil vrijwilliger worden” op de website www.levantogroep.nl